วีดีโอ

มัสยิด 300 ปี ตะโละมาเนาะ

มัสยิด 300 ปี 

ตะโละมาเนาะ

 

                บ้านตะโละมาเนาะ ตำบลลุโบะสาวอ ห่างจากจังหวัดนราธิวาส เป็นระยะทาง 25 กิโลเมตร ตามทางหลวงแผ่นดิน หมายเลข 42 แล้วแยกที่บ้านบือราแง ห่างจากตัวอำเภอบาเจาะ ประมาณ ๔ กิโลเมตร แยกจากถนนสายปัตตานี-นราธิวาสก่อนถึงอำเภอยังมีทางแยกขวาไปถึงมัสยิดสร้างด้วยไม้ตะเคียนทั้งหลัง ตั้งตระหง่านมากว่า ๓๐๐ ปี ใช้สลักไม้ยึดหลักแทนตะปู หรือสกรูเหล็ก

                    รูปทรงของอาคารเป็นแบบไทยพื้นเมืองประยุกต์เข้ากับศิลปะจีน และมลายูออกมาได้ลงตัว ส่วนเด่นที่สุดของอาคาร คือ เหนือหลังคาจะมีฐานมารองรับจั่วบนหลังคาอยู่ชั้นหนึ่ง ส่วนหออาซานซึ่งมีลักษณะเป็นเก๋งจีน ก็ตั้งอยู่บนหลังคาส่วนหลัง ฝาเรือนใช้ไม้ทั้งแผ่นแล้วเจาะหน้าต่าง ส่วนช่องลมแกะเป็นลวดลาย ใบไม้ ดอกไม้สลับลายจีน  ปัจจุบันมัสยิดนี้ยังใช้เป็นสถานประกอบศาสนกิจของชาวมุสลิม หากต้องการเข้าชมภายในต้องได้รับอนุญาตจากโต๊ะอิหม่ามประจำหมู่บ้าน โดยทั่วไปเข้าชมได้บริเวณภายนอกเท่านั้น นอกจากนั้นหมู่บ้านตะโละมาเนาะในอดีตยังเป็นแหล่งผลิตคัมภีร์อัลกุรอานที่เขียนด้วยมือ

อาหารพื้นถิ่นจังหวัดนราธิวาส

 อาหารพื้นถิ่นจังหวัดนราธิวาส

 

ละแซ           ละแซ เป็นอาหารที่หาซื้อทานได้ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ คือ     นราธิวาส ปัตตานี และยะลา ดูแล้วคล้ายขนมจีนผสมก๋วยเตี๋ยว เพราะเส้นที่ใช้คล้ายเส้นก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่ ส่วนน้ำราดคล้ายน้ำยาปลา ทานกับผักต่างๆเหมือนขนมจีน ข้าวยำ             ข้าวยำจัดเป็นอาหารจานเดียวและถือเป็นอาหารท้องถิ่นของผู้คนทางภาคใต้นิยมกินกันปัจจุบันนิยมกินกันพอสมควร คนทางใต้นิยมกินเป็นอาหารเช้าหรืออาหารกลางวัน                          ข้าวยำประกอบด้วยข้าวที่หุงค่อนข้างแข็งนิดหน่อย เครื่องเคียงต่าง ๆ อาทิ มะพร้าวคั่ว  กุ้งแห้งป่น พริกแห้งคั่วป่น ผักชนิดต่าง ๆ ผักที่นิยมใช้ประกอบในข้าวยำอันได้แก่  สะตอหั่นฝอย ถั่วงอก ถั่วฝักยาวหั่นฝอย แตงกวา ตะไคร้หั่นฝอย ใบชะพลูหั่นฝอย  ส้มโอเอามาฉีกเป็นชิ้นเล็ก ๆ ใส่ข้าวตังทอดหรือเส้นหมี่ทอดเข้าไปด้วยก็อร่อยล้ำ นาซิดาแฆ              นาซิดาแฆ หรือ นาซิดาฆัง สามารถนิยามเป็นภาษาไทยว่า "ข้าวมันแกงไก่" เป็นอาหารชาวมุสลิมปักษ์ใต้ ที่นิยมรับประทานกันในตอนเช้า ข้าวหมกไก่         ข้าวหมกไก่รสชาติอร่อยด้วยผงข้าวหมกไก่ เช่น ผงกะหรี่ ผงขมิ้น ลูกผักชีป่น ยี่หร่าป่น อบเชยป่น ใบกระวาน พร้อมวิธีทำน้ำจิ้มข้าวหมกไก่อย่างง่ายๆ  และมีการดัดเแปลงเป็นเนื้อวัว หรือ ปลา มากมาย กะโป๊ะ หรือ กือโป๊ะ         เป็นข้าวเกรียบปลาเป็นชิ้นบางๆเอาไปทอด  อาจเป็นชั้นแว่นหนาๆ เป็นอาหารว่าง หรือ ของฝาก ทานพร้อมกับน้ำจิ้ม นาซิกาเป๊ะ หรือลาซิติเนะ             ซึ่งถ้าจะเรียกแบบไทยๆ ก็คือ ข้าวอัด นั่นเอง คนที่นั่นนิยมทานเป็นอาหารเช้าทานกันสมัน(ซามา) หรือสะเต๊ะ  วิธีทำก็ง่ายๆ คือ หุงข้าวธรรมดาให้ค่อนข้างแฉะ พอข้าวสุกทั่วก็เทใส่ภาชนะที่รองด้วยใบตอง ปิดหน้าข้างบนด้วยใบตองอีกที แล้วหาของหนักทับไว้ ๑ คืน แล้วเอาข้าวอัดนั้นมาตัดเป็นชิ้นสี่เหลี่ยม บางคนก็อาจจะเอาข้าวห่อเป็นสามเหลี่ยมแล้วเอาไปต้มให้สุกก็ได้ ข้าวอัดนี้จะทานกับ สมัน หรือสะเต๊ะ ขนมปำ                เป็นขนมหวานชนิดหนึ่ง บ้างเรียกว่าขนมปำจอก ทำโดยหยอดแป้งลงในถ้วยตะไล ภาษาใต้ เรียกว่า"จอก" ทำโดยนำแป้งข้าวเจ้าผสมกับน้ำตาลโตนดที่มีเชื้อยีสต์อยู่ด้วยแล้วนำไปนึ่งให้สุก ใช้รับประทานกับมะพร้าวขูดคลุกเกลือ"   ขนมโค หรือขนมโก                          เป็นขนมพื้นบ้านปักษ์ใต้มาแต่โบร่ำโบราณ ใช้ในพิธีกรรมต่างๆ เช่น ในการไหว้เจ้าที่เจ้าทาง การสะเดาะเคราะห์ เป็นต้น เป็นขนมที่มีวิธีทำง่ายๆ แค่น้ำแป้งข้าวจ้าวมาละลายกับน้ำพอปั้นได้ ใส่ไส้ด้วยน้ำตาลแว่น แล้วนำไปลวกน้ำร้อนให้พอสุก แล้วนำไปคลุกมะพร้าวอีกทีก็สามารถรับประทานได้แล้ว จะรับประทานเปล่า ๆ หรือ รับประทานกับกาแฟ หรือเครื่องดื่มต่างๆก็อร่อย ขนมต้มใบกระพ้อ              ขนมต้มใบพ้อ หรือที่เรียกกันว่า “ ขนมต้ม “ หรือ “ ต้ม ” เป็นข้าวต้มลูกโยนชนิดหนึ่งที่ทำในเทศกาลบุญชักพระของชาวใต้ และยังเป็นขนมที่ใช้ในงานประเพณีหลายๆงานในท้องถิ่นภาคใต้ ที่ใช้กันเป็นหลักคือในงานบุญออกพรรษา การตักบาตรเทโว งานชักพระ งานเดือนสิบ และงานบวช  ขนมต้มทำจากข้าวเหนียว เป็นข้าวเหนียวขาวหรือข้าวเหนียวดำก็ได้ ผัดกับหัวกะทิให้พอสุก แล้วห่อด้วยใบกะพ้อ เป็นรูปทรงสามเหลี่ยมคล้ายกระจับ จะเหลือก้านใบทำเป็นหางไว้สำหรับหยิบหรือ โยนใส่เรือพนมพระ ตามลักษณะของข้าวต้มลูกโยน แล้วเอาไปต้ม หรือนึ่งให้สุก ทานเป็นของหวานที่ทั้งอร่อยและอิ่มท้องด้วย ปูโล๊ะปาฆี             เป็นข้าวเหนียวสีน้ำตาลกวนกับน้ำตาลแว่น รสชาติหวานๆ กินกับมะพร้าวขูดฝอย และปลาทอด ขนมเจาะหู           ขนมเจาะหู หรือขนมเจาะรู เป็นขนมที่เค้าใช้ในงานบุญสารทเดือนสิบ  ของภาคใต้ ความหมายปัจจุบ้น ถือเสมือนเป็นเครื่องประดับจำพวกตุ้มหูหรือต่าง หู หรือเงินรูสมัยโบราณ รอเยาะ หรือ เต้าคั่ว         บางทีก็เรียกเต้าคั่ว(ออกเสียงว่า ท่าวคั้ว) บางคนก็เรียกว่าสลัดทะเลสาบ เพราะเป็นอาหารชนิดหนึ่งของคนสงขลา สุราษฏร์ เรียกผักบุ้งไต่ราว สตูลเรียก ปัสสะมอต ชายแดนใต้แบบอิสลามมีน้ำราดข้นๆก็เรียกว่ารอเยาะ         อาหารนี้มีลักษณะคล้ายยำสลัด คือมีผักบุ้งหั่นลวก ถั่วงอกลวก แตงกวาหั่น เส้นหมี่ลวก ไข่ต้ม กุ้งทอด เต้าหู้ทอด หมูต้มหรือหูหมู บางทีก็มีเลือดหมูด้วย ทานกับน้ำราดหวานและพริกน้ำส้ม รสหวาน เค็ม และเปรี้ยว ถ้าแบบอิสลามก็จะทำน้ำราดแบบข้นใส่ถั่วป่นและมันบดลงไปด้วยคล้ายสลัดแขก การเลือก ไอคอนประเภทไฟล์ ชื่อไฟล์ คำอธิบาย ขนาด การแก้ไข เวลา ผู้ใช้

ผ้าบาติก

ผ้าบาติก

          ผ้าบาติก คำว่า บาติก เป็นภาษาชวา ใช้เรียกผ้าย้อมสีชนิดหนึ่งที่รวมเอาศิลปะทางด้านฝีมือ และเทคนิคการย้อมสีเข้าด้วยกัน จากหลักฐานทางโบราณคดีพบว่ามีการทำผ้าบาติกมาใช้กันมาประมาณ 2,000 ปีมาแล้ว
          การทำผ้าเป็นศิลปหัตถรรมที่น่าสนใจ หลักการทำผ้าบาติกอาศัยเทคนิคง่ายๆ คือ “ การวันสีด้วยเทียน ” โดยใช้ “ วันติ้ง ” เป็นเครื่องมือที่จุ่มเทียนไขเหลวเพื่อวาดลวดลายลงบนผืนผ้าก่อนลงสีในส่วน ที่ไม่ต้องการให้ติดสีที่ย้อม เมื่อนำไปย้อมสี สีก็จะติดเฉพาะส่วนที่ไม่ลงเทียนไว้และจะติดซึมไปตามรอยแตกของเทียนเกิดลวด ลายสวยงามแปลกตาอันเป็นสัญลักษณ์ของผ้า

          ปัจจุบันการทำผ้านิยมใช้วิธีพิมพ์ลายผ้ามากกกว่าวิธีเขียนลายด้วยมือเพราะ เร็วและสะดวกกว่า ผ้าบาติกนี้นอกจากส่งขายตามเมืองท่องเที่ยวใหญ่ ๆ ในไทยแล้ว ยังส่งออกไปขายในมาเลเซียด้วย 

น้ำตกฉัตรวาริน

น้ำตกฉัตวาริน

              

              น้ำตกฉัตรวาริน อยู่ที่ตำบลโต๊ะเด็ง ไม่ไกลจากตัวเมือง ไปตามทางหลวงหมายเลข 4056 ถึง โรงพยาบาลสุไหงปาดีแล้วเลี้ยวซ้ายไปตามถนนอีก 6 กิโลเมตร  ทางเข้าลาดยางตลอด อยู่ในพื้นที่อุทยานแห่งชาติบูโด-สุไหงปาดี   เป็นน้ำตกขนาดกลาง มีน้ำตลอดทั้งปี สภาพแวดล้อมร่มรื่นด้วยพันธุ์ไม้นานาชนิด มีตำนานพื้นบ้านเล่าสืบต่อกันมาว่า ที่น้ำตกแห่งนี้ในครั้งโบราณ วันดีคืนดีมักได้ยินดนตรีมะโย่งแว่วดังมาจากน้ำตกเสมอ ๆ เมื่อชาวบ้านพากันไปดูมาก ๆ ก็ไม่พบเห็นสิ่งใดเลย กระทั่งผู้เฒ่าคนหนึ่งชื่อ “โต๊ะเด็ง” แอบขึ้นไปดูขณะที่มีเสียงดนตรีก็เห็นภาพชายหญิงคู่หนึ่งออกมาร่ายรำทำนองมะโย่ง โดยมีร่มขนาดใหญ่หรือฉัตรกางอยู่ แล้วก็หายวับไป จากเรื่องที่พบเห็นนี้ ชาวบ้านจึงนำมาตั้งเป็นภาษาท้องถิ่นว่า “ไอปายง” หรือน้ำตกฉัตร  แปลว่าน้ำตกกางร่ม ต่อมาเมื่อปี พ.ศ.2510-2511 อำเภอได้ทำการปรับปรุงให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวขึ้น จึงตั้งชื่อน้ำตกแห่งนี้เป็นทางการจากความหมายเดิมว่า “น้ำตกฉัตรวาริน”

             พันธุ์ไม้เด่นของที่นี่คือ ปาล์มบังสูรย์  ซึ่งเป็นไม้หายากพบในบริเวณป่าลึกที่ความสูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ 1,800 เมตร มีถิ่นกำเนิดในประเทศมาเลเซีย ลักษณะเป็นไม้ลำต้นเตี้ยๆ แต่แตกก้านออกเป็นกอใหญ่ สูงท่วมหัว สามารถสูงได้ถึง 3 เมตร ใบแผ่กว้างทรงสี่เหลี่ยมข้าวหลามตัด มีเส้นใบเรียงกันเป็นระเบียบสวยงาม ได้รับการยกย่องจากทั่วโลกว่าเป็นปาล์มที่สวยงามที่สุด ซึ่งจะพบในป่าแถบนี้เท่านั้น ชื่อ “ปาล์มบังสูรย์” ตั้งโดยศาสตราจารย์ประชิด วามานนท์ ที่ปรึกษาโครงการส่วนพระองค์ เมื่อครั้งท่านเดินทางมาสำรวจพื้นที่แถบนี้ ได้พบปาล์มชนิดนี้ปลูกอยู่ในหมู่บ้านมุสลิม ศาสตราจารย์ประชิดเห็นว่าใบของปาล์มชนิดนี้มีลักษณะคล้าย “บังสูรย์” เครื่องสูงที่ใช้บังแดดในพิธีแห่จึงนำมาตั้งเป็นชื่อปาล์มดังกล่าว  ส่วนภาษาท้องถิ่นเรียกว่า บูเก๊ะอีแป แปลว่าตะขาบภูเขา น่าจะมาจากส่วนช่อดอกที่คล้ายตัวตะขาบ

น้ำตกปาโจแปะบุญ

น้ำตกปาโจแปะบุญ

น้ำตกปาโจ ตั้งอยู่ที่บ้านปาโจ ตำบลบาเจาะ อำเภอบาเจาะ จังหวัดนราธิวาสเป็นน้ำตกใหญ่ที่มีน้ำตลอดปี แต่ในหน้าแล้งน้ำค่อนข้างน้อย มีความสูงประมาณ 60 เมตร มีทางขึ้นไปสู่ต้นน้ำเป็นชั้นๆ รวม 9 ชั้น นับว่าเป็นน้ำตกที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดและสวยงามแห่งหนึ่งของภาคใต้ เป็นส่วนหนึ่งของอุทยาน แห่งชาติบูโด - สุไหงปาดี มีพื้นที่คลอบคลุมอยู่ในท้องที่อำเภอบาเจาะ อำเภอยี่งอ อำเภอระแง ปาโจ ตามภาษามลายูท้องถิ่น เรียกว่า น้ำตก แต่โดยทั่วไปแล้วคนจะรู้จักกัน “ ปาโจแปะบุญ ” แปลว่า น้ำตกแปะบุญหรือน้ำตกบาเจาะ มีสภาพภูมิประเทศเป็นเทือกเขาสูงสลับซับซ้อน เป็นแหล่งต้นน้ำลำธาร มีพันธุ์ไม้ที่มีค่านานาชนิด สถานที่แห่งนี้ที่มีความสวยงามตามธรรมชาติมากที่สุดแห่งหนึ่ง ความสำคัญทางธรรมชาติ เป็นสภาพที่พักผ่อนหย่อนใจของชาวจังหวัดนราธิวาส และจังหวัดใกล้เคียง

นอกจากจะมีธรรมชาติที่สวยงามแล้วยังเป็นแหล่งประวัติศาสตร์ที่สำคัญ คือ พลับพลา “ศาลาธารทัศน์” ของรัชกาลที่ 7 เมื่อคราวเสด็จประพาสจังหวัดนราธิวาสและหินสลักจารึกพระปรมาภิไธยย่อและนามาภิไธยย่อ ในมหาจักรีวงศ์ของไทย ทั้งในอดีตและปัจจุบัน พร้อมกันนี้ยังเป็นที่ตั้งมูลนิธิศึกษาวิจัยนกเงือกของ ศ.ดร.พิไล พูลสวัสดิ์ และเป็นที่ตั้งที่ทำการอุทยานแห่งชาติบูโด – สุไหงปาดี น้ำตกปาโจ เรียกตามชื่อหมู่บ้าน ปาโจ ที่ตั้งอยู่บริเวณใกล้เคียงอำเภอรือเสาะ อำเภอสุไหงปาดี อำเภอจะแนะ อำเภจุดสนใจอีกอย่างหนึ่งของน้ำตกแห่งนี้คือการมี ใบไม้สีทองหรือ ย่านดาโอ๊ะ พันธุ์ไม้ชนิดนี้ถูกค้นพบเป็นครั้งแรกในโลกที่นี่ เมื่อปี พ.ศ. 2531 ใบไม้สีทองเป็นไม้เลื้อย มีลักษณะใบคล้ายใบชงโคหรือใบเสี้ยว แต่มีขนาดใหญ่กว่ามาก บางใบใหญ่กว่าฝ่ามือเสียอีก มีขอบหยักเว้าเข้าทั้งที่โคนใบ และปลายใบ ลักษณะคล้ายวงรีสองอันอยู่ติดกัน ทุกส่วนของใบจะปกคลุมด้วยขนกำมะหยี่เนียนนุ่ม มีสีทองหรือสีทองแดงเหลือบรุ้งเป็นประกายงดงามยามต้องแสงอาทิตย์ สามารถมองเห็นได้จากระยะไกล และยังมีพันธุ์ไม้ที่สำคัญ หายาก มีราคาแพง และกำลังจะสูญพันธุ์ คือ หวายตะค้าทอง

และบริเวณป่าโดยรอบก็ยังเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์หายากนานาชนิด เช่น แรด ชะนีมือดำ สมเสร็จ เลียงผา นกเงือกพันธุ์หายากที่ใกล้จะสูญพันธุ์ ได้แก่ นกเงือกหัวแรด นกเงือกชนหิน และนกเงือกหัวหงอกและที่สำคัญ คือ ค่างแว่นถิ่นใต้ มีถิ่นอาศัยอยู่ในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ทางตอนใต้ของพม่า ภาคใต้ของประเทศไทย ไปจนถึงมาเลเซียและหมู่เกาะใกล้เคียง นอกจากค่างแว่นถิ่นใต้แล้วอแว้ง จังหวัดนราธิวาส อำเภอรามัน จังหวัดยะลา และอำเภอกะพ้อ จังหวัดปัตตานี

สมัยก่อนเทือกเขาบูโด-สุไหงปาดี เป็นส่วนหนึ่งของทิวเขาสันกาลาคีรีที่แบ่งเขตแดนไทย-มาเลเซีย เคยเป็นที่ซ่องสุมของผู้ก่อการร้าย จึงไม่ค่อยมีผู้ใดเข้ามาสัมผัสความมหัศจรรย์ของผืนป่าดงดิบแห่งนี้ เมื่อสถานการณ์คลี่คลายลง ในปี พ.ศ. 2517  กรมป่าไม้จึงจัดตั้งวนอุทยานน้ำตกปาโจ และกลายมาเป็นอุทยานแห่งชาติบูโด-สุไหงปาดี ซึ่งมีพื้นที่ประมาณ 294 ตารางกิโลเมตร 

ของดีเมืองนราธิวาส

ลองกอง

 

 

 

 

ลองกอง  เป็นผลไม้ที่ขึ้นชื่อที่สุดของจังหวัดนราธิวาส พันธุ์ที่มีชื่อ คือ ลองกองบ้านซีโป อำเภอระแงะ เป็นพันธุ์ไม้ชนิดเดียวกับลางสาด มีเปลือกหนาและไม่มียางเหมือนลางสาด มีเนื้อน้อยกว่า แต่มีรสหวานกว่า อีกพันธุ์หนึ่งที่รสชาติดี คือ ลองกองตันหยงมัส ซึ่งเป็นลองกองซีโปที่นำมาปลูกที่บ้านตันหยงมัส ลองกองจะออกผลประมาณกลางเดือนสิงหาคม - กันยายน ผู้ที่สนใจเยี่ยมชมสวนลองกองพร้อมวิทยากรบรรยาย และหาซื้อลองกองกลับบ้าน สนใจสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ สำนักงานเกษตรอำเภอระแงะ โทร. ๐ ๗๓๖๗ ๑๒๙๐ และสำนักงานเกษตรจังหวัดนราธิวาส โทร. ๐ ๗๓๕๑ ๕๐๗๙